vrijdag 29 januari 2010

Soms is “geen” beter

sg1l1937_(large)

In het weekend was de kat mank aan komen lopen. Een wond op zijn rechter heup verraadde de oorzaak: waarschijnlijk een ongeluk gehad. De weekenddienst-collega had een foto gemaakt en de trieste conclusie was dat het rechter bovenbeen wel heel erg beschadigd was. Ik hang de foto op de lichtkast zodat alle details goed zichtbaar zijn. Het bot van het rechter bovenbeen is verbrijzeld. Het stuk dat nog aan het bekken vast zit lijkt te klein om een plaat aan vast te maken maar voor de zekerheid maak ik de set klaar voor deze operatie. Tijdens de ingreep zal ik moeten bepalen of er nog wat te redden valt of dat we een andere benadering dan een plaatfixatie moeten zoeken. Als de kat onder narcose ligt en ik het gebroken been in het operatiegebied zichtbaar maak blijkt mijn angstig vermoeden bewaarheid. Het stuk bot is versplinterd, geen plaat aan vast te maken. Een drietal stukken zijn groot genoeg om te kunnen gebruiken. Bij de mens zou dit soort breuk waarschijnlijk een ziekenhuisopname met bedrust voor een week of acht opleveren maar u begrijpt dat dat bij de kat een beetje moeilijk gaat dus ik moet wat anders verzinnen. In de eerste plaats opereer ik de heupkop los van de heupkom. Het diertje zal de rest van zijn leven zonder heup moeten maar de ervaring leert dat de kat wonderwel goed op deze ingreep reageert. Ik ken een patiënt die na drie maanden alweer hoog in de boom klom. De verbrijzeling heeft het bot met zeker drie centimeter ingekort en dit zal voor het herstel en het later weer goed gaan lopen van de kat een probleem opleveren. Maar ja, hoe verleng je het bot als je alleen maar wat brokstukken hebt. Ik zit met mijn handen in het haar. Figuurlijk natuurlijk, want ik sta steriel en mag dus nergens anders aanzitten dan aan de patiënt de steriele afdekdoeken en het steriel instrumentarium. De enige oplossing die ik kan bedenken, naast een kunstheup waarvan ik niet eens weet of die voor de kat wel bestaat, is het aanbrengen van een stalen pen in het bot met daar bovenop het vasthechten van de grote stukken bot die deel uit maken van de breuk. De assistente begint alvast de stukken tegen elkaar en tegen het nog vastzittende bot te houden om te kijken welke positie het beste is. Als we dit bepaald hebben maak ik de stukken vast en sluit de wond.
Ik verwacht dat het dier met een week of zes alweer aardig zal lopen. Zonder heup, want soms is “geen” beter.

PS vandaag heb ik de hechtingen verwijderd. De kat loopt alweer aardig goed op het been. Ongelofelijk!!! Wat een wilskracht, wat een herstelvermogen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten