Een "gewone" sterilisatie

Ik was van plan een stukje te schrijven over de sterilisatie bij de hond. Gewoon even het hoe en wat beschrijven zodat je weet wat er gebeurt als je je hond laat steriliseren. Heb ik vandaag toch een prachtige complicatie bij een gewone sterilisatie, reden te meer om u dit verhaal niet te onthouden.
Bij een sterilisatie worden de eierstokken van de teef verwijderd. Eigenlijk moeten we dan over een castratie spreken want een sterilisatie betekent dat je de patiënt onvruchtbaar maakt terwijl alle onderdelen van het geslachtsapparaat gewoon blijven zitten. Soms is het noodzakelijk om naast de eierstokken ook de baarmoeder te verwijderen. Dit doen we als de baarmoeder ontstoken is, een probleem dat zich, zeer frequent, op latere leeftijd van de hond voordoet. Bij de patiënt die ik op tafel krijg is dit het geval. De teef is al twee maanden loops terwijl de loopsheid normaal niet veel meer dan drie weken duurt. Ze is 6 jaar dus de leeftijd is er naar. Mijn collega heeft haar onderzocht en het advies tot operatie gegeven dus krijg ik haar op mijn program. Ik controleer de vitale lichaamfuncties: alles oké. Vervolgens krijgt de patiënt een injectie met een narcosemiddel en na vijf tot tien minuten slaapt ze als een roos. Het operatiegebied wordt ruim geschoren, gewassen en gedesinfecteerd. Ik maak een klein sneetje, ongeveer drie centimeter achter de navel. Met de wijsvinger van mijn linkerhand zoek ik de baarmoeder op en breng ik,onder begeleiding van die vinger, een haakje aan waarna ik een stukje baarmoeder buiten de buik trek. Voorzichtig pak ik deze vast en haal baarmoeder en eierstok buiten de buikholte. De eierstok zit stevig vast aan de rug dus het buiten de buikholte brengen is best een lastig karwei. Sterilisatie behoort, hoewel het een routineingreep is, tot de moeilijke operaties. Ik breng een tang aan bij de overgang van de baarmoeder naar de eierstok en leg een ligatuur onder de eierstok. Een ligatuur is de vakbenaming voor het afbinden van een bloedvat, in dit geval het bloedvat dat naar de eierstok loopt. Nadat ik de ligatuur heb aangebracht opereer ik de eierstok los van de weefsels en knip tussen ligatuur en eierstok de verbinding los. Nu de andere kant nog. Ik heb u al lekker gemaakt met mijn opmerking over een complicatie en die treedt nu op. Bij het aanbrengen van de ligatuur onder de tweede eierstok scheurt plotseling het weefsel dat naar de eierstok gaat volledig af. De assistente houdt baarmoeder met eierstok in de hand maar het bloedvat is nog niet afgebonden. U begrijpt dat dit crisis is. Als een speer verleng ik de wond, leg een ligatuur om de baarmoederhals om de bloedvaten naar de baarmoeder af te binden en verwijder deze. Vervolgens op zoek naar het bloedvat. Best lastig want de buikholte vult zich al aardig met bloed. We deppen het bloed en de stolsels weg en ik zoek de stomp op. Ik weet waar ik moet zijn dus al vrij snel heb ik de boosdoener te pakken en kan er alsnog een afdichting worden gemaakt. Ik veeg figuurlijk het zweet van mijn voorhoofd. Een inspectie van de buikholte laat echter zien dat het bloeden nog niet is gestopt. Opnieuw op zoek naar een bloedvat dat nog niet dicht is. Al snel blijkt dat de hechting die op de baarmoederhals zit niet twee maar één bloedvat afklemt. Door de snelheid die ik voor de bloeding bij de eierstok moest betrachten heb ik de afbinddraad blijkbaar niet goed aangelegd. Zo ben ik van de regen in de drup beland. Snel breng ik ook op het bloedvat bij de baarmoederhals een tweede ligatuur en dit blijkt wel afdoende te zijn. Ik wacht nog even of alle lekken nu boven water zijn. Als ik alles oke bevind sluit ik de buik. De slijmvlieskleur van de patient is goed zodat ik me geen zorgen hoef te maken over het bloedverlies.

Aan de buitenkant kun je alleen aan de lengte van de wond zien dat er iets aan de hand moet zijn geweest. Een snee van twaalf centimeter in plaats van een snee van vier centimeter. Een gewone sterilisatie die toch eigenlijk niet zo helemaal gewoon was.