Na een algehele lichaamscheck krijgt de poes een injectie om onder narcose te gaan voor sterilisatie. Als ze slaapt wordt ze door de assistente klaargemaakt voor operatie: “Wassen, scheren, desinfecteren!” Nu zijn er operaties waar je niet echt warm meer van wordt. Dat wil niet zeggen dat je niet maximaal met aandacht en zorg moet opereren maar wel dat de ingreep dermate routine is dat het geen “joepie-gevoel” geeft. Ik was mijn handen met een desinfecterende zeep en na 5 minuten goed schrobben laat ik een alcoholhoudende vloeistof over de huid lopen. Ik klem even de tanden op elkaar als de bijtende vloeistof in een klein kluswondje van de vorige dag loopt. Nadat ik de steriele handschoenen heb aangedaan open ik de operatie set en pak het scalpel. Een superklein sneetje vlak onder de navel, net groot genoeg om de wijsvinger van de linkerhand doorheen te laten, moet genoeg wezen om de eierstokken van de poes te kunnen pakken. Ik voel met de ogen dicht. Soms is de baarmoeder, die als oriëntatiepunt voor de operatie geld, wat moeilijker te vinden. Bij de patiënt op tafel is het zelfs erg moeilijk om het orgaan te lokaliseren. Ik roep de assistente en vraag haar of ze voor de zekerheid nog even onder de staart van het dier wil kijken. Ja hoor: geen ballen. Ik voel door maar kom er gewoon niet uit. Geen baarmoeder te voelen. Helaas moet ik de snee vergroten. Want als je de baarmoeder niet kunt voelen dan zul je moeten kijken. Als ik de buikholte door de assistente, die ondertussen ook gewassen en gedesinfecteerde handen heeft, laat openhouden en ik met mijn vingers de darmen opzij houd, doe ik een schrikbarende ontdekking. Geen baarmoeder te bekennen. Nu is deze afwijking wel bekend maar dermate zeldzaam dat ik de tweede mogelijkheid, namelijk een kater die beide ballen in de buikholte heeft, waarschijnlijker vind. Ik begin met een grondige inspectie van de buik vlak achter de nieren tot naar de beide lieskanalen die zich bij het achterbeen bevinden. Al snel vind ik de twee onderontwikkelde bolletjes, verscholen onder wat buikvet. Ik verwijder ze en sluit de buik. “Binnenballen” moeten eruit! Als de testikels niet op de goede plek zitten (onder de staart, aan de buitenzijde van het dier), lopen ze het risico tumoreus te ontaarden.
Een “binnenbalkater”, bij de (te?) vluchtige inspectie vooraf niet gezien, had er voor gezorgd dat het toch nog “een dag met ballen” werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten