Spiegel

Hij moet wel gedacht hebben dat hij in een spiegel keek. De heldere kraaloogjes van de grijze roodstaart op de schouder van mevrouw kijken recht in de heldere kraaloogjes van de grijze roodstaart op de schouder van de andere mevrouw. En je gelooft het of niet maar allebei de diertjes werden voor hetzelfde aangeboden. Tijdens de studie noemden we dat “de wet op de duplicitee des cas rare”. Oftewel: als er iets voorkomt wat je minder vaak ziet dan kun je ervan uitgaan dat het niet al te lang duurt voor je datzelfde geval weer tegenkomt. Toen heb ik dan ook eens meegemaakt dat een oogafwijking die zelfs op de universiteit maar een keer of tien per jaar voorkomt op een bepaalde ochtend drie keer als probleem werd aangeboden. Bizar bewijs van de stelling.
Maar nu gaat het om de grijze roodstaart, een papegaai die redelijk vaak gehouden wordt en die we daarom ook redelijk vaak op de spreekuren zien. Veel van de diertjes zijn hartstikke sociaal en gezellig hoewel ik wel het gevoel heb dat ze het wat minder op mannen hebben. En aangezien de snavel en de klauwen vlijmscherp zijn ben ik erg voorzichtig met vastpakken. Het beste is een handdoek over de vogel te gooien waarna je ze bij de kop kunt pakken. De poten klauwen zich vast in de doek en kunnen dan ook niet zoveel kwaad meer. Het diertje moet gekortwiekt worden. Dit betekent dat we al de grote vliegveren afknippen. Behalve de twee buitenste en dit laatste alleen maar omdat de vogel er dan nog een beetje toonbaar uitziet. We doen dit maar aan 1 kant zodat als de vogel wil vliegen hij uit balans raakt. Zo kan hij zich niet fatsoenlijk meer in de lucht houden, de reden van de ingreep. Ik hou het diertje vast en de assistente knipt. Zo gepiept. Vogel in het handdoekje op tafel leggen en dan loslaten. Hij moet zich zelf uit de kluwen wurmen, eventueel met een beetje hulp bij het ontwarren. Zo beschadigt hij zich niet. Direct als hij eruit is klimt hij weer op de schouder. En toen dan dat curieuze moment. De ene grijze roodstaart, gekortwiekt, verlaat de spreekkamer en op hetzelfde moment zit een ander in de wachtkamer te wachten om gekortwiekt te worden. De een wel en de ander nog niet geknipt. Achteraf geen echt spiegelbeeld dus.