Sleetje rijden

Terwijl ik met mijn rug tegen de wasbak leun luister ik naar het verhaal van de mevrouw met de labrador. Hij is niet lekker. Geen  verdere ziekteverschijnselen zoals braken of diarree, hoesten of hijgen, nee, gewoon niet lekker. Ik observeer het dier dat met de oren op half zeven een beetje achter het baasje staat. Behalve het slome gedrag zie ik inderdaad niet zoveel afwijkends. Ik pak een thermometer uit de kast . Als ik de thermometer in de kont van het dier wil steken zakt hij vol op beide hammen,staart strak over de achterste ingang geslagen. Niet bereid om toe te laten wat hij vermoed dat ik van plan ben.
Nu doet de heftigheid van de reactie mij een beetje vreemd aan totdat ik mij herinner dat ik het dier een jaar terug geopereerd heb. De klacht was dat de hond steeds ging “sleetje rijden”. Bij “sleetje rijden” gaat het dier met de kale kont op de grond en schuift zich met schokkende bewegingen naar voren, duidelijk met de bedoeling om aan een zeer irritant gevoel aan de anus te ontkomen. Veelal hebben we dan te maken met een anaalklier overvulling of een anaalklier ontsteking. De anaalklier is een geurklier die, elke keer als de hond zich ontlast, een beetje geurvocht aan de drol meegeeft. Als een soort identificatie. Nu kunnen deze klieren vrij makkelijk ontstoken raken, ze zitten immers vlakbij de anus, een niet al te schoon gebied. Als een hond bij me komt met het verhaal “sleetje rijden”, dan zijn de anaalklieren het eerste dat ik controleer. Bij onze patiënt was er inderdaad sprake van een ontsteking dus heb ik de anaalklieren leeg geknepen en een kuur antibiotica gegeven. Het hielp niet. Nog een keer geprobeerd om met een  injectie irritatie remmend middel en daarbij een antibioticazalf in de anaalklier zelf het probleem op te lossen. Ook deze benadering had geen effect. En het arme dier maar bruine strepen, als sledesporen in de sneeuw, op het tapijt achterlaten. Om een lang verhaal kort te maken: alles wat we probeerden om de anaalklierontsteking weg te krijgen faalde. Vandaar dat we, ten lange leste, en om het dier echt van die vervelende kwaal af te helpen, de anaalklieren operatief hebben verwijderd. Een vervelende operatie voor de hond maar met de bedoeling om haar van een nog vervelender probleem af te helpen. 

Met de operatie in het achterhoofd kan ik nu wel begrijpen dat de hond zijn kont stevig tegen de grond geduwd houdt. Weet hij veel dat je maar twee anaalklieren hebt en dat je die maar één keer kunt verwijderen.