topsporter beschadigd knie

Hij doet aan topsport. Hij is volbloedig en heeft een hoge eigendunk. Hij is een Duitse Herder met aanzien. Maar hij loopt niet helemaal goed. Of eigenlijk, hij loopt helemaal niet goed. Een maand geleden heeft hij, op de voor hem zo karakteristieke manier, een schutting genomen, enthousiast en met grote kracht. Bij het afzetten ging het fout. De sprong, de gil en de akelige manier van neerkomen staat het baasje nog helder voor de geest. Sindsdien tipt de Herder met het linkerachterbeen. Het is een harde dus ik heb het eerst maar even aangekeken vertelt de baas me. Als ik de hond zie lopen denk ik meteen aan de knie en bij onderzoek blijkt mijn vermoeden juist te zijn. Ik kan het onderbeen ten opzichte van het bovenbeen naar voren verplaatsen, het bewijs dat de voorste kruisband verscheurd is. Een forse tegenvaller voor het baasje die gehoopt had met een prik en een pilletje wel weer boven jan te zijn. Helaas is de enige oplossing een operatie, waarbij de stabiliteit van de knie weer herstelt wordt. Op de operatietafel blijkt hoe erg de klap is aangekomen.  De kruisband is inderdaad volledig kapot en de resten zitten als een prop in het midden van de knie.  Maar ook blijkt dat er een groot stuk van de glijvlakte van de binnenste rolkam is weggesleten. Bij de mens zou er een kunstknie geplaatst worden maar helaas is dat bij de hond niet mogelijk. Ik vlak de randen van de beschadiging af en schraap de vlakte met een speciale scherpe lepel schoon Al het slechte botweefsel wordt zo verwijderd. Littekenweefsel zal dit defect moeten sluiten. Vervolgens boor ik een vijftal tunnels in het bot van het dijbeen en het scheenbeen. De kunstof band die de gebroken kruisband moet vervangen vlecht ik door de geboorde gaten. De band wordt stevig vastgeknoopt. Laag voor laag sluit ik de knie. Ik bel na de operatie even met de eigenaar. Zijn reactie is gemengd, enerzijds is hij blij dat de operatie geslaagd is maar anderzijds begrijpt hij dat de zo geliefde hondesport er waarschijnlijk niet meer in zit. Gelukkig is deze Duitse Herder niet alleen een keiharde doordouwer maar ook nog eens een allerbeminnelijkste huishond. Dat is ook wel eens anders bij volbloedige topsporters met een hoge eigendunk.