Het einde van een vakantie

Het zal je maar gebeuren, de laatste dag van je vakantie is aangebroken, oliepeil gecontroleerd, caravan gesopt en koffers gepakt. Klaar voor vertrek naar de andere kant van het land. Nog even een rondje met het hondje en dan is het zover. Maar waar is de hond? Bij de buren?...nee!, de washokken?....ook niet! Dan vast bij de beheerder van de camping, daar gaat hij nogal eens naar toe om de vuilnisbakken te inspecteren. Maar helaas, ook daar is geen hond te bekennen. De zoektocht wordt langzamerhand uitgebreid naar het pad langs de camping, het landje achter de beukenhaag om uiteindelijk bij de grote weg uit te komen. Roepen en fluiten geeft geen resultaat dus loopt het baasje langs het fietspad richting het dorp. Gelukkig ziet hij aan de rand van de sloot, blij kwispelend het dier liggen. Maar dan komt de werkelijkheid als een mokerslag. De reden dat de rand van de sloot is gekozen, is niet vrijwillig. In zijn jeugdig enthousiasme wilde hij de weg oversteken, denkend dat een auto alleen maar leuk is en je naar leuke dingen brengt. Deze keer heeft hij de andere kant van het vehikel ervaren. Bij het oversteken heeft hij net een aanstormend monster geraakt en daarbij beide voorbenen gebroken. Dertig centimeter verder en hij was er niet meer geweest.
En nu ligt hij uit te slapen in de recovery. Op het bot van het linker been zit een “seven hole dynamic compression plate” waarbij de ruimte boven het polsgewricht maar amper genoeg is om de plaat aan te brengen. Het rechterbeen is met een “eight hole” vastgezet. Het soort botplaat geeft de mogelijkheid om de botdelen bij het vastschroeven onder druk in elkaar te persen waardoor de genezing sterk versneld wordt. Beide benen in het gips om elk risico op verdere blessure te voorkomen.
En ondanks een eigenlijk erg vervelend einde van de vakantie spreekt de eigenaar zijn geluk uit over hoe een ongeluk uiteindelijk toch nog redelijk goed kan aflopen.

Maar hij had zich wel een ander einde van de vakantie voorgesteld zo vertrouwd hij mij toe.