Uit!!

Een gemiddelde weekend-dienst begint met de telefoon. Dat wil zeggen dat ik om negen uur zaterdagmorgen de telefoon omzet van de dienstdoende arts naar mijzelf. Normaal gesproken begint het bellen dan ook meteen. Afspraken maken voor het programma van de zaterdag, overleg over een cavia die niet wil eten of een hond die al een paar dagen diarree heeft, een kat met pijn in de keel of een parkiet met legnood. Door de dag heen gaat dit zo door. Een momentje rust is er eigenlijk niet bij en je bent al blij als je de tijd krijgt om normaal een maaltijd naar binnen te kunnen werken. De opname vult zich in de loop van de dag met patienten die voor het overgrote deel na behandeling of onderzoek dezelfde dag weer naar huis kunnen. Gelukkig wordt me wel een rustige nachtrust gegund maar de zondag gaat door waar de zaterdag gestopt was. Het is nu zondagavond en ik zit uitgeteld in een stoel. Een aangereden kat heeft me de afgelopen paar uur flink beziggehouden, het linker oog ligt op de wang, de onderkaak is tussen links en rechts gebroken en bij een goede inspectie van de bovenkaak blijkt er ook een scheur in het gehemelte te zitten. Het is wonderbaarlijk dat het diertje de klap tegen het hoofd heeft overleefd. Het oog heb ik met spoed in de oogkas teruggeplaatst, iets wat alleen lukte nadat ik een sneetje in de buitenste ooghoek heb gemaakt om wat meer ruimte te krijgen. De oogleden kan ik met moeite over het oog heen hechten zodat er een permanente druk op de oogbol blijft. Met medicijnen hoop ik de zwelling achter het oog weg te krijgen zodat het gezichtsvermogen niet al te zeer beschadigd wordt door een te grote trekkracht aan de oogzenuw. De onderkaak bevestig ik weer aan elkaar met een ijzerdraad en ik breng een infuus aan om de vochtbalans op peil te houden. Ook heb ik zo de mogelijkheid om snel medicijnen in het bloed toe te dienen.De kat ligt in de zuurstoftent ter ondersteuning van de bemoeilijkte ademhaling.

Te moe om nog wat te ondernemen zak ik onderuit in een stoel nadat ik een cd-tje met klassieke muziek heb opgezet. Onze hond kijkt me misprijzend aan. De hele dag van huis en dan in je stoel onderuitzakken? volgens haar kan dat niet de bedoeling zijn! Ze slenterd wat rond me heen alsof ze zeggen wil dat ook zij recht op aandacht heeft. Maar ik zit met halfgesloten ogen een beetje voor me uit te staren. Plots loopt ze op de cd speler af en kijkt eens goed naar het apparaat. Gedecideerd steekt ze haar snuit naar voren en drukt met haar neus op de uitknop. Ze kijkt me aan, “komop slapjanus” lijkt ze te zeggen “ik moet nodig een blokje om”!