Trots loopt de kwieke dame-op-leeftijd de behandelkamer binnen. Haar stokoude Cocker volgt haar gedwee. "Het gaat fantastisch" zegt ze terwijl ze naar haar hondje wijst. "En dat voor een tweede operatie in een half jaar tijd" vervolgd ze glunderend, "en zo goed hersteld, 't is echt heel bijzonder". Ik kan niet anders dan haar enthousiasme volmondig beamen. Waar een paar maanden terug een ontstoken baarmoeder moest worden verwijderd was nu een probleem met de anaalklieren de oorzaak voor een chirurgisch ingrijpen. Vandaag moet ik het herstel van de wond controleren en de hechtingen verwijderen. Ik trek een latex handschoen aan en bekijk en bevoel het gebied onder de staart, de plek waar de anaalklieren hebben gezeten. Door een smerig pussende ontsteking die niet meer op leegknijpen en antibiotica reageerde, waren deze geurklieren zodanig aangetast dat een operatie noodzakelijk was. Een vervelende operatie waarbij de sluitspier van de anus flink op zijn duvel krijgt. Soms zelfs zo erg dat na de operatie er een periode incontinentie van de ontlasting kan optreden. Ook een infectie van de operatiewond komt natuurlijk regelmatig voor omdat de wonden tot in de anus lopen. Maar een klein ontstekingsplekje bij de linkerwond is alles wat er aan complicatie is. En verder geen incontinentie verschijnselen, en ook geen nadelige gevolgen van de narcose. Rustig staat het beestje op tafel en laat mijn handelen in dit private lichaamsgebied vertrouwend toe. Het baasje kijkt me met blijde afwachting aan, benieuwd of ik net zo enthousiast en trots op het resultaat ben als zijzelf. Met een brede glimlach kijk ik haar aan en feliciteer haar met het resultaat. En misschien ben ik nog wel trotser op de enthousiaste reactie van het baasje dan op het resultaat van de ingreep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten