Een rat!!!!

U kent dat wel, een film waarbij mensen, voornamelijk vrouwen en kinderen, gillend en met verschrikte ogen langs de camera naar iets staren wat buiten het gezichtsveld is. Een beeld dat hen met afgrijzen vervuld. Het overzichtsbeeld van een ruime eetkeuken gaat over in het detail van een in een hoek geplaatste kast. Plots duikt het beeld naar beneden om de intense kraaloogjes van een grote bruine rat te onthullen. Een rilling loopt over de rug van de kijkers. Het afgrijzen wordt tot in het diepst van de ziel gevoeld. De kreet: “een rat!!!!” klinkt schril door de verstilde close-up van snuit met snorharen behorend bij dit meest verachtelijke knaagdier.
De rat heeft een slecht imago. Een stompe kop met intense kraalogen, een friemelend en altijd zoekende snuit en een lange ronde staart. Komend daar waar er voor deze opportunist de restjes voedsel voor het oprapen liggen heeft hij de naam een viespeuk te zijn. En de walging voor dit dier wordt door de meeste mensen niet onder stoelen of banken gestopt. Hoe jammer! De rat is een lief en sociaal wezen. In de aard erg vriendelijk en meegaand, waarbij de nieuwsgierigheid van een aandoenlijke kinderlijkheid is. Mensen die een rat als huisdier hebben begrijpen wat ik bedoel. En mensen die altijd op de rat hebben afgegeven als eng en vies maar door omstandigheden toch intensiever met dit huisdier in contact zijn gekomen, begrijpen nog beter wat ik bedoel.
Ik leef mee met het jonge stel dat bij me in de spreekkamer staat. Ik kan hun verdriet voelen en begrijpen. Hij, een stoere jongeman, probeert zijn tranen weg te drukken. Zij, de vriendin van een stoere jongeman haar arm om hem heengeslagen. Een niet op behandeling reagerende longontsteking was het diertje fataal geworden. De laatste injectie was pure genade. In hun armen het verstilde lichaam van hun lieveling. Een rat!!!!!