woensdag 7 april 2010

Gewoon, een bevalling.

shitzu-care Dienst voor de regio. Best een drukke avondafspraak sessie gehad met daarna nog wat telefoontjes. Zo, ik kan aan de koffie. Ik heb een dampende mok in mijn handen als de telefoon me uit mijn zwervende gedachtestroom weer terug in het nu rukt. Hond met wat wonden op de kop. Was vanavond al langs geweest maar omdat ik naar een spoedgeval moest heeft de assistente de behandeling uitgevoerd. Bij thuiskomst maakten ze zich toch nog wat zorgen omdat de wondjes vrij diep waren. De behandeling met penicilline moet eigenlijk wel genoeg zijn maar een paar krammetjes erin kunnen zeker geen kwaad. Ik laat ze komen.
Tijdens de behandeling krijg ik een telefoontje over een kruising Shitzu die aan het bevallen is. Er zijn al een uur persweeën maar er is nog geen pup te zien. Zo te horen wordt het tijd voor een controle. Het is het eerste nestje van zowel de hond als de eigenaar dus best wel een beetje spannend. Als de teef op tafel staat onderzoek ik de geboorteweg. Weinig spannends aan te ontdekken, duidelijk gezwollen maar nog geen aanwijzing dat er een pup aan gaat komen. Ik toucheer het moederdier, dat wil zeggen dat ik met de vinger van een met steriliserende zeep gewassen hand via de vulva naar binnen ga. Ik voel nog geen pup in de geboorteweg. Dat kan van alles betekenen, van een dwarsliggende pup tot gewoon nog niet zover zijn. Het eerste wat ik doe is een injectie met een weeën opwekkend middel geven zodat ik in de loop van het komend half uur kan bekijken of er een normaal liggende pup door de baarmoeder naar achter wordt geperst of dat ik rekening met een liggingsverandering moet houden. Twintig minuten later komt er een vochtblaas naar buiten, hoopgevend signaal. Het is bekend dat als je de vochtblaas stukmaakt de bevalling sneller verloopt dus ik maak er met een tangetje een gat in. Gelukkig voel ik dat er een pup in de geboorteweg gekomen is weliswaar in een stuitligging maar dat is bij de hond minder bezwaarlijk dan bij veel andere diersoorten. Voorzichtig help ik het moederdier een beetje. Elke keer als ze perst trek ik mee aan de pootjes van de pup. Een handdoek zorgt ervoor dat ik wat meer grip op het gladde diertje heb. De bevalling moet niet te snel gaan want dan is het risico op inscheuren te groot maar ook weer niet te langzaam omdat bij een stuitligging het risico op het voortijdig afklemmen van de navelstreng een overlijden van de pup kan geven. Na een forse krachtige pers komt het achterkantje van de pup buiten het lichaam. Ik pak het beet en verlos moeder van de pup. Geen beweging, geen leven?………., jammer……., of……. nee toch. Plotseling neemt de pup een forse ademteug. Moeder heeft nog niet zoveel op met het nieuwe leven maar als ik wat van de nageboorte op haar neus en snuit smeer en zij dit vervolgens weer schoonlikt komen de moedergevoelens vanzelf op gang. Hoewel de avond ondertussen in de nacht is overgegaan begeleid ik de geboorte van de volgende pup ook nog even, gewoon, voor de leut. Daarna laat ik de eigenaar met hond en pups naar huis gaan, de rest van de bevalling zal wel normaal gaan verlopen.

De volgende dag bel ik nog even om te horen hoe alles verlopen is. Zes gezonde pups en een dolgelukkige eigenaar. Ik ben tevreden, zo een resultaat, daar kan toch geen nachtrust tegen op.

2 opmerkingen:

  1. Wat mooi dat alles goed is gegaan.
    Gelukkig dat er weer een paar gezonde pups mogen rondlopen.

    Het is altijd leuk om de verslagen te lezen.

    Succes verder.

    Carola Vonk.

    BeantwoordenVerwijderen